Για να περνάει η ώρα....

Προειδοποίηση

Τα παρακάτω παρακαλώ να τα διαβάσετε με προσοχή.
Περιέχουν κρίσιμες πληροφορίες, τουλάχιστον για όσους από σας πιστέψουν...

Περπάταγα πριν μερικές μέρες ανύποπτη στον δρόμο, και κατά το γνωστό συνήθειο ονειροπωλούσα (μούρη). Κι εκεί που πήγαινα αμέρημνη, ξαφνικά και απροειδοποίητα ΧΤΥΠΗΣΕ Ο ΚΕΡΑΥΝΟΣ!
"JIIINGLEEE BEEEELLSSS! JIIIINGLE BEEELLSSS! JIIIINGLE AAAALL TH- WAAAAYYYYYRRRRGHHHHHHHHHHHH!!!!! LALLLAALALALGHHHHHH GHHHHHJHGHH LALALALAAAAAGHHHGHGHGHHHH!!!!"

ΚΑΙ

σαν να μην έφταναν όλα αυτά, γυρίζω απότομα προς την πηγή όλης αυτής της σουρεαλιστικής φασαρίας και βλέπω δυο ΜΕΓΑΛΑ ΑΠΕΙΛΗΤΙΚΑ ΜΑΤΙΑ να με κοιτάνε βλεφαρίζοντας κι αναβοσβήνοντας με νόημα, κόκκινα και κίτρινα, μέσα από πυκνές ελάτινες πρασινάδες!

Λίγη ώρα αργότερα με μάζευαν κάτι περαστικοί σε ημιλυπόθημη κατάσταση από τη χιονισμένη παραλιακή αναρωτόμενοι τι θα μπορούσε να μου έχει συμβεί...
Κι εκεί που με έσερναν από τα πόδια στο οδόστρωμα προσπαθώντας να με απομακρύνουν από τον πολυσύχναστο δρόμο, ο σατανικός Ελατούλης ξαφνικά γύρησε προς τη μεριά μου και την ώρα που όλοι κοιτούσαν αλλού αυτός με κοίταξε με το κόκκινο σατανικό του βλέμμα, μου είπε "GHHHHGHGHHHHHJJJJHHHHHHH!" και μου χάρισε άνα σατανικό, απόκοσμο, άνευ χειλιών, χαμόγελο!

Θα γυρήσει.
Το ξέρω πως θα έρθει να με βρει ξανά.
Είναι κοντά... το αισθάνομαι...
οι ώρες μου μπορεί να είναι μετρημένες...
Μπορεί αυτό να είναι το τελευταίο μου ποστ...
Ειδοποιείστε μόνο και τους άλλους... προειδοποιήστε τους για το κακό που θα μας βρει όλους... ίσως αυτοί προλάβουν να το βγάλουν απ την μπρίζα...

Μόλις ακούστηκε ένας θόρυβος
Το παράθυρο της κουζίνας
Κάποιος είναι στο σπίτι
Ω θεέ μου
Με βρήκε!
Όχι!
Μη!
ΑΑΑαααααααααααιθξοαγρσητ5φγκλδ΄ξγκφδνσαςηβιθοτκρξχδλψ νμεαρκηαεορκιξγγγγγιεοσχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

Το Έπος του ZANZARA

(A tribute to Terry and to my Mother Land)

Μέρος πρώτο

Και είπεν ο Zanzara «Αρκετά!»

Και πάντες οι μικροί γορίλλες συνεφώνησαν.

(Zanzaria Βιβλίο Ι, Μέρος Α, Στ. 344, Απόσπασμα)

Μια φορά κι έναν καιρό (γύρω στο 56 π.Χ.) ήταν ένας μικρός γορίλλας που τον λέγανε Zanzara. Το πλάσμα ετούτο καταγόταν (όπως συνήθιζε να περηφανεύεται) από τη μακρινή Πολυνησιακή Παντοκρατορία της Άνω Τριχωτής Μασχάλης.

Η ζωή στη χώρα αυτή ήταν πολύ δύσκολη για μικρούς αθώους γορίλλες σα τον Zanzara. Λίγα χρόνια πριν ο αδίστακτος μονάρχης της, ονόματι Τουτιφρούτιος, είχε θεσπίσει σειρά άγραφων νόμων οι οποίοι απαγόρευαν τις ομπρέλες και τις καμμένες μπανανόφλουδες στους κεντρικούς δρόμους της πρωτεύουσας.

Γνωστοί για τις επαναστατικές τους απόψεις περί πυρομανίας, οι μικροί γορίλλες βρέθηκαν όλοι σε απόγνωση. Χιλιάδες συλλήψεις στους δρόμους της πρωτεύουσας, δρακόντεια τα μέτρα των αρχών οι οποίες εξαπέλυσαν ανθρωποκυνηγητό για να πιάσουν τους αθώους μικρούς γορίλλες καθώς και μερικές ανύποπτες γριούλες που βγαίνοντας απ το σπίτι μπέρδεψαν τις καραμπίνες τους με τις απαγορευμένες ομπρέλες.

HMEΡΑ ΠΕΜΠΤΗ

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ!

Τι έχετε να πείτε τώρα μικροί τζιτζιφιόγκοι;

Οι μέρες σας είναι μετρημένες αχρείοι ανίδεοι ιδεατοί ιδεάτες!

Που να πέσει το μπαρόκ στα κρεμμυδόμορφα κεφάλια σας!

ΜΠΟΦ ΡΕ!!!!

Ξέρετε και κάτι ακόμα ε;

ΕΧΟΥΝ ΕΡΘΕΙ....

Φορέστε τώρα τα ασημόχαρτα στο κεφάλι σας πριν είναι πολύ αργά!

Τρώτε γαρίδες!

ΧΩΡΙΣ ΑΥΓΟ!

Χα!

Ο αναπόδεικτος δαίμων της Τουλώνης σας εύχεται καλή ψαριά!

Ο Κροκοφαγάνας

Μασάς μασάς τα σίδερα
μικρέ κροκοφαγάνα.
Τα σάλια σου ετρέχανε
μικρούλι ποταμάκι,
απ της χρυσής μασέλας σου
τ άγιο σφραγισματάκι !

Σαν κάποτε στο βάλτο σου,
τον σιδερένιο,
εισήλθε μια μπουλντόζα,
εξηφανίσθη
μέσα εις στα κροκοφαγάνεια σαγόνια!

Τι κρίμα,
δεν κατάπιες το ελικόπτερο...
Το πολυβόλο το βαρύ
σε έκανε κομμάτια
μικρέ κρόκε, φαγάνα!

Με κροκοδείλια δάκρυα
έκλαψα το χαμό σου...
κροκοφαγάνα μου γλυκέ
το κρίμα στο λαιμό σου
(μαζί με τ’ αυτοκίνητό σου).

Just add some onion...

- Duck duck duck duck (sound of a duck)
- I will mention that to my botmaster, Olive(r). Is that from Tatati?
- No, just from the duck

Αυτοκριτική Προσπάθεια Α

Once Upon A Time και άλλες Ιστορίες


Καθόταν η γριά Χάιδω κι έπλεκε όλη μέρα. Καθώς τα μεγάλα πράσινα δάκρυά της έπεφταν αναίσχυντα στα φρέσκα κρεμμυδάκια εκείνη συνέχιζε να κλαίει κοιτώντας τους καθρέπτες του καθιστικού. Το σκουλαρίκι στο αριστερό της φρύδι είχε πια σκουριάσει. «Έπρεπε να το φανταστώ» μουρμούρισε, καθώς μικρές πιτσιλιές σκουριάς πετάχτηκαν απ τα στραβά γερασμένα της ρουθούνια (μετά από αυτό αποφάσισε ότι από δω και στο εξής θα έκοβε εντελώς το ετήσιο μπάνιο της).
Έβγαλε το χρυσό της πατσαβούρι από το συρτάρι της κουζίνας και σκούπισε επιμελώς τα ραπανάκια. «Τι ψυχή έχουν κι αυτά τα καημένα» σκέφτηκε. Έδεσε τα έμμορφα άνθη σε μια ανθοδέσμη με μια κόκκινη μεταξωτή κορδέλα και τα έβαλε σε ένα μικρό φανταχτερό χαρτόκουτο.
Είχε δει στον ύπνο της, λέει, ότι την πήρε πάλι τηλέφωνο εκείνη η φίλη της από το μακρινό Καναδά, η Σίλβια. Την είδε να αιωρείται πάνω από μία πολική αρκούδα βγάζοντας άναρθρες κραυγές. Το θεώρησε σημάδι ότι κινδύνευε γι αυτό κι αποφάσισε να της απαντήσει το συντομότερο δυνατόν.
Ω, ναι, ήτο μεγάλος έρωτας η Σίλβια. Την είδε στο όνειρο να τη ρωτά: «θυμάσαι τότε στα είκοσι, που ήμασταν τα δυο μας στην εξωτική Οξφορδία;». Θυμόταν, και βέβαια θυμόταν η γριά Χάιδω.
Η μνήμη αυτή έκανε τα θρυψαλιασμένα της γόνατα να τρικλίσουν επικίνδυνα, πριν τη σωριάσουν με πάταγο στο πάτωμα. Αφού συνήλθε από την πτώση της και κατάφερε σιγά-σιγά να σηκωθεί, άρχισε να ψάχνει για τυχόν παράπλευρες απώλειες που ίσως είχαν ξεμείνει κάτω. Μάζεψε τον σπασμένο της παράμεσο αναστενάζοντας και τον έβαλε μέσα στο κουτάκι που φύλαγε κάτω από το μαξιλάρι της, αφού πρώτα σημείωσε κάτι απροσδιόριστο πάνω του με ροζ ανεξίτηλο μαρκαδόρο.
Και θα ξαναγύρναγε πίσω στην μουχλιασμένη της κουζίνα, αν δε γινόταν το ΜΟΙΡΑΙΟ.
Ένας περαστικός ψήλος, ονόματι Βους, προσγειώθηκε στο κεφάλι της γριάς Χάιδως και άρχισε να μασουλάει με όρεξη τους τόνους αξέβγαλτης μπριγιαντίνης, που με τα χρόνια είχαν μαζευτεί στο σχεδόν ανύπαρκτο τριχωτό της κεφαλής της, καθιστώντας το ίσως ιδανικό καταφύγιο για μικρά, πτερωτά και μη, έντομα. Η σοφή γραία τον αγνόησε επιδεικτικά.
Τότε συνέβη κάτι συνταρακτικό.
Ο Βους, γνωστός κι ως Γαβριήλ, πέταξε ξαφνικά μακριά, αιφνιδιάζοντας την άμυαλη γριά, θάπτοντάς τη μέσα σε περιττώματα από σκόνη, τόνους σκόνης – ΣΚΟΝΗ, ΣΚΟΝΗ ΠΑΝΤΟΥ, ΣΚΟΝΗ, ΣΚΟΝΗΗΗΗΗ!!!
Μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, κάποιος ψήλος ονόματι Βους (το πραγματικό του όνομα αυτή τη φορά), έλιωσε κάτω από το βάρος της μυγοσκοτώστρας του αφρικανού μάγου.

Γαλλικό Δόγμα

 

Μια τυπική αρχή:

Ξύπνημα σήμερα το πρωί στις 14.00.
Κείμενο ακατάλληλο για ανάγνωση από μη καταλλήλως κατατοπισμένους.
Κατάλληλο για Ανηλίκους ανεξαρτήτως ηλικίας: λεπτομερείς σκηνές σκληρού σεξ.
Πρωταγωνιστεί ο Ζεράρ.

Πρόλογος:

Ένας τεράστιος ροζ αρκούδος κρεμόταν πάνω απ το μαξιλάρι μου και με κοίταζε απειλητικά με τα τεράστια ροζ μάτια του. Το χρώμα του ήταν ροζ όπως και των ματιών του. Σύμφωνα με τους αναλυτές πρόκειται για τη διάσημη ροζ αλογόμυγα του Οζ.

Θεώρημα του Οζ:
Δυστυχώς για τους αναγνώστες δε θα γίνει περεταίρω ανάλυση του θεωρήματος του Οζ. Ανατρέξτε στη Μαγική Αόρατη Βιβλιογραφία™


Ενότητα Ι: Τίτλος άνευ ρήματος 1

Υπότιτλος:
Τα οπίσθια του Ζεράρ

Υποενότητα Α
.
Θεώρημα του Μποφ:
Αν Μποφ από δω,
τότε Μποφ (ρε).

Επεξήγηση στους Αναγνώστες:
Ω, να ένα Ρακόν! Κον, ήτοι con. Άχρηστη Αμερικανική Εφεύρεση.

Υποενότητα Β

Συνέχεια από τον πρόλογο.
Τα μικροσκόπια Sagem κονιορτοποιήθηκαν σε ανύποπτη στιγμή. Εξαιτίας αυτού του ατυχούς γεγονότος δε μπορούμε να βγάλουμε συμπέρασμα για το ροζ χρώμα του αρκούδου. Κάποιοι εικάζουν ότι ήταν ροζ. Ανατρέξτε στη σχετική Βιβλιογραφία.


Ενότητα ΙΙ: Τίτλος άνευ ρήματος 2

Υπότιτλος:
Τα οπίσθια του Ζεράρ λήψη δεύτερη.

Θεώρημα της Ενότητας:
Όλα τα κείμενα οφείλουν να έχουν Ενότητα ΙΙ.
Τα παραπάνω ορίζονται με διάταγμα του 1789.


Επίλογος

Ο επίλογος σήμερα απεργούσε.
Δείτε τα αιτήματά του στη σχετική βιβλιογραφία.

Ποίητική προσπάθεια νο1

Κουκουβάου
κουκουβάου
έκανε η κουκουβάγια.
Το χάλι της δε τό βλεπε,
τα βρώμικα φτερά της.
Μόνο ένα κόκαλο μασούλαγε
η κουκουβάγια
η μεγΑλη.
Φάε το πορτοκάλι!
Το έκανε σκοινί κορδόνι βλέπεις,
πως ήτανε βασιλικό κειμήλιο
το μαυρισμένο τζάκι του σπιτιού της.
Και καθώς κατούραγε στο μπάνιο
του μικρού του παλατιού της,
ΜΠΑΜ
έφαγε μια σφαίρα καραμπίνας,
να εκεί, στο δεξί της κωλομέρι!