Ο Αντισατανιστής Ξαναχτυπά

Ου να μου χαθείτε αλήτες!

Μπορείς να επιβιώσεις;

Κατευθείαν από Ιαπωνία

Για mecha-fans:

(12 times...???)

Για υδραυλικούς (ή τον super Mario):


Για προληπτικούς:


Κάντε ένα διάλειμμα:


Για όσους έχουν οικολογικές ανησυχίες:


Για πιθήκους:


Για άλογα:


Και για τους υπόλοιπους:

Στην υγειά τους!

Καρροτέν κανείς;

Η Κατάρα

Τα καγκούρια βγήκαν παγανιά. ΒΡΟΥΥΥΥΥΥΜ περνάνε με το σαραβαλάκι τους, στα 100db η μουσική. Νομίζεις ότι θα εκραγούν στο τέλος και τα κομμάτια θα σκορπίσουν στην άσφαλτο, πάνω στο πτώμα της γάτας που σαπίζει στο ίδιο χαντάκι το τελευταίο δεκαπενθήμερο. Το ψάρι άλλαξε ανήσυχα πλευρό.
“Μαμά, μαμά, τι μου έφερες;”
“Γγκκρααααααργγγκκκκχχχχ....!”
Η μαμά έγινε ζόμπι κι άρχισε να τρώει με μανία το γλυκό του κουταλιού από την κατσαρόλα.
Το παιδάκι, λέει, ήταν γιος εφοπλιστή, λονδρέζικης καταγωγής. Ο πατέρας είχε πεθάνει από καρδιακή προσβολή, καθώς απατούσε τη γυναίκα του με την ξανθιά γαλλίδα υπηρέτρια.
Το ψάρι ξύπνησε από τον ήχο της σκούπας. Κάτι λάθος πρέπει να θυμόταν από εκείνη την ταινία. Κοίταξε τριγύρω με την ελπίδα η σκούπα να μεταμορφωθεί σε ότομποτ. Αντ' αυτού αντίκρισε το Μέγκατρον να το κοιτάζει απειλητικά πάνω απ' το κρεββάτι εκτοξεύοντας κατάρες. Μία από αυτές το πέτυχε στον αριστερό ώμο, ρίχνοντάς το στο πάτωμα, κι από κει στο μπαλκόνι με τα μούσμουλα. Καθώς ο σκύλος έβαλε προσεχτικά τα δυο του πόδια στην κουπαστή για να κόψει ένα φρούτο απ' το δέντρο, το ψάρι βρήκε ευκαιρία και παρκούριασε την κουπαστή και το δέντρο, μέχρι που έσκασε με την ουρά στο πεζοδρόμιο.
Χαλάλι. Ο αθηναϊκός αέρας για μια ακόμη φορά μοσχοβολούσε μόσχο και μοσχούλα. Φτωχό ζώο, η μοσχούλα, αγαπούσε την ελληνική επαρχία, ήταν φιλότιμο και θεοσεβούμενο. Το ψάρι όμως, γνωστό για τις αναρχικές του τάσεις, έκανε πώς δε την είδε και έστριψε αμέσως στην επόμενη γωνία.
Τότε ο υποψήφιος βουλευτής του ΠΑ.ΡΑ.ΤΡΙ.ΧΑ. στη β' Αθηνών κύριος Χαρλελές έστειλε ομαδικό SMS. Όλα τα κινητά καταστράφηκαν.

Μόνο η πουλότσιχλα μας σώζει, μόνο.
Και οι Ισχυροί.

Το Ξύλινο Πρόβατο

Η Ιοκάστη σκούπισε βιαστικά τον ιδρώτα απ το πρόσωπό της κρατώντας την ομπρέλα παραμάσχαλα. Πέταξε το πλατύγυρο καπέλο της στην κρεμάστρα και στρώθηκε στον καναπέ κάτω απ το κλιματιστικό. Άνοιξε την ομπρέλα και τη στερέωσε δίπλα στο τραπεζάκι. Το ψάρι τη στραβοκοίταξε και γύρισε στην οθόνη του.

function Heat() {

$geekfish = New Fish();

while ( $geekfish->ispatient() && aircondition() ) {

$geekfish->drink_cold_coffee();

$geekfish->write_code( );

$geekfish->study();

$geekfish->translate();

}

if ( sunset() ) {
return $geekfish->go_out();
}

else {

$geekfish->isdisturbed( ' Iokasti' );
}
Heat();
}


Ο ήλιος έπεσε και το ψάρι, έχοντας σπάσει πια εντελώς τα νεύρα της Ιοκάστης, βγήκε επιτέλους απ' το σπίτι. Το ξύλινο πρόβατο γύρο από τον δεξί του καρπό άνοιξε το μοναδικό μάτι που του είχε απομείνει και παρατήρησε το δρόμο. Η γύρη από τα δέντρα είχε καλύψει το πεζοδρόμιο, τα αυτοκίνητα, τις ρόδες, τα σκουπίδια και τα χαντάκια – κυρίως τα χαντάκια... Όλα ήταν πράσινα, νόμιζες πως αποφάσισαν να φτιάξουν ένα πάρκο στο κέντρο της Αθήνας – κάτι τέτοιο βέβαια ήταν αδύνατον. Το ψάρι θυμήθηκε τα ραδιενεργά απόβλητα πέρσι τέτοια εποχή στην πλατεία Συντάγματος. Και τη λούπα.

Ο ήλιος έπεσε και το ψάρι, έχοντας....

Ο ήλιος έπεσε και το ψάρι, έχοντας...

Το νόμισμα εξαφανίστηκε διακριτικά σε μία απ τις τσέπες του παντελονιού, ή και στην άκρη της γλώσσας. Ο ήχος που ακούστηκε όμως καθώς αυτό έπεσε στον μεταλλικό κουβά δεν άφησε πολλές αμφιβολίες στους παρευρισκομένους. Το παιδί υποκλίθηκε, σκίζοντας κατά λάθος την εφημερίδα του μάγου στα δύο, και το ψάρι αποφάσισε να συνεχίσει τη βόλτα του. Αργότερα άκουσε πως ο μάγος, χάνοντας την ψυχραιμία του, μεταμόρφωσε το νεαρό βοηθό του σε ένα μικρό φινετσάτο κουμπί από ελεφαντόδοντο, κάτι που προκάλεσε την οργή εκατοντάδων μαχόμενων για την προστασία των ζώων επί των αφρικανικών εδαφών.

Η φινέτσα και ο λύκος. Ο λυκος μόνος του, τριγυρίζει τριγύρω, γύρω, γύρω...

Loop {!}

Το ουδέτερο πράσινο φύλο.

Ευτυχώς, σχεδόν κανείς δεν τρώει τέτοια ψάρια στις μέρες μας.

ο Ληστής και το Πέμπτο Στοιχείο

“Ω, πόνοι!” αναστέναξε το ψάρι.

Με ένα κόμπο στο λαιμό κατέβασε το τελευταίο επεισόδιο heroes και κάθισε βαθιά στην πολυθρόνα του.

Το προηγούμενο βράδυ η Κάρτα του είχε πει πως δεν ήθελε να το ξαναδεί ποτέ.

“Μα δεν τελείωσα!” της είχε πει πανικόβλητο – ήξερε όμως πως οι σοβαροί άνθρωποι σπάνια τρύπωναν στις δουλειές των άλλων και έβγαιναν αλώβητοι. Ίσως να ήταν η στολή παραλλαγής που έφταιγε, όμως ο τόπος είχε γεμίσει φύλλα και ξερά κλαδάκια μέχρι το πρωί, κάτι που δεν άρεσε καθόλου ούτε στην Κάρτα ούτε στον σωματοφύλακά της, και έτσι βρέθηκε στο κενό, να επιπλέει ανάποδα στη λιμνούλα με τα αντίστροφα λογικά προβλήματα.

Τα μάτια του θόλωσαν. Σκέφτηκε το κάθε στοιχείο μέσα σε ένα άλλο στοιχείο, έβαλε πλαίσια, τα ξεχώρισε, άφησε χώρο, έκλεισε κενά, και ξαναπροσέθεσε στοιχεία, ξανά, και ξανά, και ξανά – μέχρι που το ξύπνησε το εισερχόμενο SMS. Ήταν η Αντικειμενοστρέφεια. Ξύπνησε τρομαγμένο, αυτή τη φορά στ' αλήθεια, και κάθισε πάλι μπροστά στην οθόνη. Το περίμενε αρκετή δουλειά.

Φαντάσου να ξύπναγε το άλλο πρωί με άλλα 2 ψαράκια να κλαίνε μέσα στη γυάλα..

Δεν γίνεται, θα έπρεπε να ξαναβρεί την Κάρτα. Ή ίσως και όχι. Το πρότυπο μαμά και ψάρι δεν ήταν άλλωστε για κανέναν ιδανικό, ακόμα και με την υποστήριξη της καρτοκινητής. Αν όμως...;

Μπρρρρ.

Ξύπνησε ξανά και έπεσε με τα μούτρα στις συναρτήσεις.